Obowiązki płatnika z tytułu organizowania i finansowania spotkań integracyjnych dla pracowników

Interpretacja indywidualna

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu organizowania i finansowania spotkań integracyjnych dla pracowników. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 1 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

… (dalej: „Spółka”), z siedzibą …, zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla …, …Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS …, NIP …, REGON … jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm; dalej: „Ustawa o PDOP”).

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest …. Przedmiotem działalności Spółki według nomenklatury PKD jest, w szczególności:

- …;

- …;

- …,

- ….

Spółka zatrudnia pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. -Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2025 r., poz. 277)(t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.; dalej: „Kodeks pracy”) w oparciu o umowę o pracę (dalej: „Pracownicy”), zarówno w trybie całkowicie zdalnym, jak i hybrydowym.

W ramach struktury organizacyjnej Spółki funkcjonują dwa departamenty: Departament Operacyjny oraz Departament Produkcji …. W celu wzmocnienia efektywności pracy, poprawy komunikacji wewnętrznej, wymiany wiedzy i doświadczeń, a także budowania pozytywnych relacji w miejscu pracy oraz wspierania integracji środowiska zawodowego, Spółka planuje organizację regularnych, wewnętrznych spotkań integracyjnych dedykowanych wyłącznie pracownikom poszczególnych departamentów.

Sposób organizacji oraz mechanizm przeprowadzania tego rodzaju wydarzeń zostaną określone w dokumentach wewnętrznych Spółki.

Spotkania te będą miały charakter zamknięty i będą adresowane wyłącznie do pracowników danego departamentu (np. tylko Departamentu Operacyjnego lub tylko Departamentu Produkcji …).

Udział pracowników w spotkaniach integracyjnych będzie całkowicie dobrowolny, a jego brak nie będzie skutkował żadnymi negatywnymi konsekwencjami zawodowymi. Spotkania będą odbywać się poza siedzibą Spółki – najczęściej w różnych lokalach gastronomicznych (np. restauracjach), po godzinach pracy. Ich formuła będzie zakładać wspólne, nieformalne rozmowy oraz posiłki w formie szwedzkiego stołu. Informacje o organizacji spotkań będą przekazywane pracownikom za pośrednictwem korporacyjnego systemu informacyjno-komunikacyjnego (intranetu), funkcjonującego w ramach wewnętrznych narzędzi komunikacyjnych Spółki. Wszyscy pracownicy danego departamentu będą zapraszani, a uczestnictwo będzie dobrowolne.

Środki przeznaczone na organizację spotkań integracyjnych nie będą pochodzić z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki. Rozważana jest możliwość dokonywania płatności za organizację tych wydarzeń z wykorzystaniem karty korporacyjnej.

Spółka nie przewiduje ustalania indywidualnych limitów wydatków na posiłki dla poszczególnych pracowników, ponieważ posiłki będą podawane w formie szwedzkiego stołu, co uniemożliwia przypisanie konkretnych wartości do osób oraz jednoznaczne określenie ilości i wartości spożytego jedzenia.

Spotkania te nie będą powiązane z oceną pracy ani przypisane do konkretnych osób. Nie będą też związane z indywidualnymi wynikami pracy poszczególnych pracowników, nie będą stanowić nagrody ani świadczenia o charakterze premiowym czy motywacyjnym.

Celem spotkań nie będzie przekazanie jakiegokolwiek świadczenia ekwiwalentnego, a jedynie stworzenie przestrzeni do nieformalnej integracji pracowników jednego z departamentów Spółki oraz wymiany informacji wspierającej realizację zadań służbowych.

W związku z powyżej opisanym zdarzeniem przyszłym, Spółka ma praktyczną potrzebę uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej, w szczególności w zakresie potwierdzenia, czy po stronie Pracowników uczestniczących w spotkaniach integracyjnych powstanie przychód w rozumieniu ustawy(t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o PDOF”), w sytuacji gdy Spółka będzie finansować udział Pracowników w tych spotkaniach. Spółka potrzebuje jednoznacznego stanowiska, które pozwoli jej prawidłowo rozliczać opisane zdarzenia pod kątem podatkowym, zarówno w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i ewentualnych obowiązków płatnika.

Pytanie (po uzupełnieniu): Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym uczestnictwo Pracowników Spółki w spotkaniach integracyjnych, opisanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, nie będzie skutkować powstaniem po stronie Pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu Ustawy o PDOF, a co za tym idzie, na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z Ustawy o PDOF?

Państwa stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu)

Zgodnie zUstawy o PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie zUstawy o PDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy uznać tym samym każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 Ustawy o PDOF, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a Ustawy o PDOF, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

WedługUstawy o PDOF, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Na mocy art. 10 ust. 1 Ustawy o PDOF, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

O tym, co jest przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, stanowi art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF.

Zgodnie zUstawy o PDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest jedynie przykładowym wyliczeniem (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 2 Ustawy o PDOF, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast według art. 12 ust. 3 Ustawy o PDOF, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 Ustawy o PDOF, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 Ustawy o PDOF, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Ze względu na to, że w przepisach nie uregulowano definicji legalnej „nieodpłatnego świadczenia” należy ją odszukać w stanowisku orzecznictwa.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 (ONSA nr 2/2003 poz. 47) oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06 (ONSA i WSA nr 12/2006 poz. 153), stwierdził, że w zakres pojęcia nieodpłatnego świadczenia wchodzą „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

NSA w uchwałach z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r. sygn. akt II FPS 7/10 potwierdził, że wskazane powyżej stanowisko ma również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Trybunał Konstytucyjny także analizował kwestię rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w kontekście świadczeń pracowniczych.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. K 7/13 Trybunał Konstytucyjny uznał, iż: (…) 4.2.4. Trybunał stwierdza, że stosowanie do oceny konkretnych świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika kryterium obiektywnego, ustalonego w pkt 3.4.7. uzasadnienia, w praktyce prowadzi do wyników zbieżnych z tymi, do których prowadzi określenie w ustawie zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy. Jeśli jest nim „otrzymanie” od pracodawcy nieodpłatnego świadczenia przez konkretnego pracownika – wówczas powstaje zobowiązanie podatkowe.

W uzasadnieniu przytoczonego wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał warunki, które świadczenie otrzymane od pracodawcy powinno łącznie spełniać, aby można je uznać za stanowiące przychód pracownika na gruncie Ustawy o PDOF. W konsekwencji, zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Ustawy o PDOF.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

1) zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

2) zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3) korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Jeżeli którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatnego świadczenia nie będzie można uznać za przychód pracownika.

W ocenie Spółki, w okolicznościach objętych niniejszym wnioskiem nie dojdzie do spełnienia wszystkich wymienionych powyżej przesłanek zaliczenia danego świadczenia do kategorii innych nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu Ustawy o PDOF. W związku z tym Pracownicy Spółki nie uzyskają przychodu w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych, a Spółka, jako płatnik, nie będzie zobowiązana do obliczania i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka planuje wdrożyć organizację regularnych, wewnętrznych Spotkań Integracyjnych dedykowanych Pracownikom zatrudnionym na podstawie umów o pracę w Spółce. Spotkania Integracyjne będą odbywać się poza siedzibą Spółki, najczęściej w różnych lokalach gastronomicznych (np. restauracjach), po godzinach pracy.

Celem organizacji Spotkań Integracyjnych nie będzie świadczenie korzyści majątkowej na rzecz Pracowników, lecz realizacja interesów wewnętrznych i organizacyjnych Spółki, w szczególności:

- zwiększenie efektywności pracy,

- poprawa komunikacji,

- rozwój kompetencji miękkich,

- budowanie zaufania i współpracy między pracownikami.

Korzyści wynikające z organizacji spotkań integracyjnych będą odnoszone w pierwszej kolejności przez Spółkę jako pracodawcę. Organizacja takich wydarzeń nie będzie stanowiła przysporzenia o charakterze majątkowym dla poszczególnych Pracowników, lecz będzie służyła realizacji celów gospodarczych Spółki. Spotkania te będą prowadziły do poprawy współpracy zespołowej, ponieważ Pracownicy będą mieli możliwość lepszego poznania się, co ułatwi przepływ informacji i będzie sprzyjało sprawniejszej realizacji zadań. Jednocześnie będzie wzrastała motywacja Pracowników, którzy dzięki budowaniu więzi z zespołem i identyfikacji z organizacją będą chętniej angażowali się w wykonywaną pracę.

Kolejnym efektem będzie wzrost efektywności, ponieważ poprawiona komunikacja i eliminacja barier we współpracy pozwolą szybciej i skuteczniej wykonywać obowiązki służbowe. Spotkania będą także przyczyniały się do ograniczenia potencjalnych konfliktów, gdyż integracja Pracowników będzie budowała pozytywną atmosferę i wzajemne zaufanie, co zmniejszy ryzyko sporów i spadku jakości pracy.

Wszystkie te efekty będą przynosiły bezpośrednią korzyść organizacyjną i ekonomiczną Spółce, a ponadto będą wzmacniały lojalność wobec pracodawcy. W rezultacie będą prowadziły do poprawy efektywności działania Spółki, co może realnie przełożyć się na osiąganie lepszych wyników finansowych, w tym potencjalny wzrost przychodów.

Powyższe stanowisko zajął m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 28 sierpnia 2018 r. nr 0115-KDIT2-2.4011.283.2018.1.BK.

Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 marca 2015 r. sygn. IBPBII/1/415-1029/14/BP wskazano, że: „(...) nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. (...) Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. (...) Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. (...) Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści). Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu”.

Koszty ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją spotkań integracyjnych nie będą mogły być przypisane do konkretnego pracownika jako jego indywidualna korzyść. Spotkania będą mieć charakter grupowy, a nie jednostkowy. Udział w nich nie będzie stanowić wymiernej gratyfikacji dla konkretnej osoby – nawet jeżeli pracownik z nich korzysta, nie będzie otrzymywać ekwiwalentu pieniężnego, ani nie będzie w stanie „zmonetyzować” uczestnictwa.

Świadczenie nie będzie mieć rynkowego charakteru i nie będzie dawać pracownikowi wymiernej korzyści majątkowej – będzie to wydarzenie o charakterze służbowym, niezwiązane z życiem prywatnym, organizowane w interesie Pracodawcy. Udział w spotkaniu nie będzie prowadzić do realnego powiększenia majątku Pracownika.

Udział w spotkaniach integracyjnych będzie całkowicie dobrowolny i nie będzie mieć wpływu na wynagrodzenie, awans ani ocenę pracy. Pracownik nie będzie odnosić więc realnej, warunkowej korzyści z udziału. Brak uczestnictwa nie będzie powodować żadnych konsekwencji ani prawa do rekompensaty dla Pracownika.

Spółka nie będzie przekazywać pracownikom środków finansowych – będzie pokrywać całkowity koszt spotkań integracyjnych.

Spotkania integracyjne będą organizowane w godzinach po zakończeniu pracy, lecz będą mieć wyraźnie zawodowy i służbowy charakter. Ich celem będzie integracja pracowników w kontekście projektów realizowanych przez Spółkę, a nie dostarczanie rozrywki, odpoczynku lub benefitów o charakterze socjalnym. Spotkania te nie będą pełnić funkcji nagrodowych – będą organizowane w ramach polityki efektywności departamentów, co jednoznacznie będzie służyć realizacji interesów Pracodawcy.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki, uczestnictwo Pracowników Spółki w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez Spółkę, w formie wspólnych spotkań w różnych lokalach gastronomicznych (np. restauracjach), nie spowoduje powstania po ich stronie przychodu ze stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Spółka, jako płatnik, nie będzie zobowiązana do obliczania ani pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Nadmieniam, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2025 r. poz. 163 ze zm.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Nie negując orzeczeń sądów administracyjnych, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że obok tych wyroków istnieją także orzeczenia odmienne prezentujące stanowisko zbieżne z poglądem organu, jak np. przywołane w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.