Pracodawca, który nie ma obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, wypłaca swoim pracownikom świadczenie urlopowe. Może jednak zwolnić się z tego obowiązku, informując do końca stycznia danego roku kalendarzowego pracowników o niewypłacaniu świadczenia urlopowego w terminie i w sposób przyjęty w jego firmie.

Świadczenie urlopowe wypłaca pracodawca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Pracodawca sam może określić wysokość świadczenia urlopowego w swojej firmie.

Pracodawca sam może określić wysokość świadczenia urlopowego w swojej firmie. Przepis art. 3 ust. 4 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r., poz. 746 ze zm.), ustala tylko górną granicę świadczenia urlopowego, która nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego - odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika (wysokość świadczenia dla pracowników zatrudnionych na część etatu i młodocianych ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika). W praktyce więc kwota świadczenia urlopowego może być niższa od wysokości odpisu właściwego dla danego rodzaju zatrudnienia pracownika.