Zgodnie z art. 156 § 1 Kodeksu karnego, ciężki uszczerbek na zdrowiu obejmuje:

• pozbawienie człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,
• inne ciężkie kalectwo, ciężką chorobę nieuleczalną lub długotrwałą, chorobę realnie zagrażającą życiu, trwałą chorobę psychiczną, całkowitą albo znaczną trwałą niezdolność do pracy w zawodzie lub trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała,
• wycięcie, infibulację lub inne trwałe i istotne okaleczenie żeńskiego narządu płciowego.

Analiza określonego zdarzenia jest prowadzona niezależnie i odrębnie od postępowania karnego, którego celem jest ustalenie winy i odpowiedzialności za popełnienie czynu zabronionego.

Jak wynika z „Diagnozy przemocy wobec dzieci w Polsce z 2023 r.”, przygotowanej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę, najczęściej zgłaszanymi formami przemocy były:

• przemoc ze strony rówieśników (66%),
• przemoc ze strony bliskiego dorosłego (32%),
• wykorzystanie seksualnie bez kontaktu fizycznego (26%).

Sprawcami:

• przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice – ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio, 43% i 31%);
• psychicznej przemocy rówieśniczej (87%), znęcania się (76%) lub fizycznej przemocy rówieśniczej (54%) były najczęściej dzieci i nastolatki spoza rodziny;
• wykorzystywania seksualnego najczęściej byli mężczyźni.

Do najbardziej znaczących zmian w rozpowszechnieniu przemocy wobec dzieci i nastolatków w ostatnich latach zaliczyć należy wzrost odsetka osób, które doświadczyły ze strony rówieśników przemocy fizycznej (z 41%w 2013 r. do 48% w 2023 r.) oraz przemocy psychicznej (odpowiednio, z 28% do 43%), i spadek odsetka osób, które doświadczyły przemocy fizycznej ze strony bliskich dorosłych (odpowiednio, z 33% do 24%).

Choć zagrożenie najpoważniejszymi aktami przemocy wobec dzieci, o których mowa w ustawie, dotyczy szczególnie środowiska rodzinnego (potencjalnymi sprawcami są rodzice lub opiekunowie), to nie można i nie należy pomijać ryzyka wystąpienia takich zdarzeń również w warunkach innych niż domowe. Wspomniane ryzyko dotyczyć może zatem przebywania dzieci w różnych miejscach, w tym związanych z edukacją lub z różnymi zorganizowanymi formami spędzania czasu wolnego. To prowadzi do wniosku, że omawiane ryzyko dotyczy także w jakiejś mierze instytucji kultury, prowadzących działalność adresowaną do małoletnich.

Korzyści

Z komentarza eksperta Prawo i finanse w kulturze dowiesz się:

• Jak sporządza się raport ze zdarzenia
• Jakie zadania ma zespół do spraw analizy zdarzeń

Przeczytaj więcej praktycznych informacji na temat standardów ochrony małoletnich w instytucji kultury:

Standardy ochrony małoletnich w instytucji kultury – instrukcja dla dyrektora i przykładowe dokumenty

Pobierz wzory dokumentów:

Wzory standardów ochrony małoletnich w postaci wytycznych

Standardy ochrony małoletnich: Zapytanie o udzielenie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

Standardy Ochrony Małoletnich – oświadczenia w procedurze sprawdzenia

Standardy Ochrony Małoletnich – upoważnienie do przeprowadzenia kontroli

Standardy ochrony małoletnich a spotkania autorskie, warsztaty i zajęcia w bibliotece

Polecamy także książkę:

Standardy ochrony małoletnich w instytucjach kultury. Obowiązki dyrektora, dokumentacja, odpowiedzi na pytania